Van Palmboom tot kerstboom, van 38 graden naar 2 graden, brrrrrr

17 december 2017

Ondertussen zijn Wouter en ik alweer een weekje thuis en zijn we met onze neus in de boter, ik bedoel sneeuw gevallen. Op vrijdag 8 december kwamen we aan op Schiphol en 2 dagen later konden we, terwijl ik het mooie Suriname pas net achtergelaten, direct 2 daagjes van de sneeuw genieten!

Maar jeetje, wat hebben Wouter en ik nog veel meegemaakt in de laatste 1,5e week in Suriname. We hebben een fotoshoot gehad in Surinaamse kledij, we hebben alles geleerd over de koto Misi’s , we hebben een stoere quadtour gedaan, we zijn naar de andere kant van Paramaribo gevlogen met een minivliegtuigje, we hebben dolfijnen en kaaimannen gezien en in het meest luxe hotel van Paramaribo geslapen!

Nou bedankt voor het lezen en voor het volgen van mijn reis de afgelopen maanden!!

Dikke kus!

Haha nee grapje! Natuurlijk ga ik nog wat uitgebreider vertellen wat Wouter en ik nog hebben beleefd, jullie zijn niet zomaar van mij af!

Woensdag 29 november:

Vandaag gingen we vroeg de deur uit, om richting de verzamelplaats te gaan voor de quadtoer. Voordat we die kant op gingen wilde ik eerst de slaventrap te zien. De trap waar de slaven hun eerste voet aan wel zetten na de lange, barre boottocht die zij hadden gehad. Mooi dat deze trap nog bestaat! Wel ontzettend jammer, dat óók dit gebruikt wordt als afvalplaats… Daarbij is er nergens aangegeven dat deze plek/trap bestaat, terwijl het toch een bijzondere geschiedenis heeft en laat zien!

Vervolgens zijn we doorgegaan om ons klaar te maken voor de quadtoer. Hierover kan ik alleen maar zeggen dat het onwijs gaaf was en volgens mij deelt Wouter deze mening. Hoe stoer, dat je met 50 km per uur door de Savanne, jungle en de plassen kan crossen! Ontzettend gaaf en leuk om te doen,  in het begin doodeng, maar ook ik heb het gedurfd! Stoer he?! Vervolgens hebben we dag kunnen afsluiten met heerlijke bami en jawel, een luiaard om onze nek! Wat cool! Een dag om wederom nooit te vergeten!

Donderdag 30 november:

Op deze dag hebben Wouter en ik zoiets bijzonders mee mogen maken. Ik had het eerlijk gezegd al eens eerder gedaan, maar toen was het lang niet zo bijzonder als vandaag! Wij deden de dolfijnen en kaaimannentoer! Wat onwijs mooi! Wij hebben tijdens de mooie zonsondergang ontzettend veel dolfijnen kunnen zien! Dolfijnen die naast onze boot zwommen, voor onze boot 3 meter in de lucht sprongen en steeds hun kopje lieten zien! Zo mooi en romantisch!

Onze dag kon eigenlijk al niet stuk, maar onze toer zat er natuurlijk nog niet op…. In de avond terwijl het donker was, gingen we de korjaal in, op zoek naar kaaimannen! Wat hebben wij veel kaaimannen gezien en we mochten zelfs een babykaaiman van 3 jaar vasthouden! Wat een mooi beest was dit zeg! Jaja, Wouter en ik zijn weer een ervaring rijker haha.

Een paar dagen later, vrijdag 1 december, gingen we de trip maken, die vanaf dag 1 al op mijn lijstje stond! Wat was dit ontzettend gaaf en wat mooi hoe de mensen hier leven! Ik heb het over Palumeu! Palumeu is een heel klein Indianendorp aan de andere kant van Suriname. Om hier te komen moesten we een uur en een kwartier vliegen, met een minivliegtuigje. Dit was best spannend, maar zo gaaf! Een vliegtuigje zo klein dat het veel wiebelt in de lucht haha. Eenmaal aangekomen op Palumeu, zagen we dat het een soort resort is. Ieder stel kreeg een eigen huisje met gewone bedden om in te slapen, dit keer geen hangmatten, heerlijk! Elke dag kregen we een superontbijt, superlunch en een superdiner, wat echt heerlijk was klaargemaakt. Voornamelijk Surinaamse gerechten, maar ook pasta. In de ochtend werden we verwend met croissants en pannenkoekjes, jammieee!! Tijdens deze tour hebben we verschillende wandelingen gemaakt, gezwommen in de kreekjes, gevaren met de korjaal (met de zonsopkomst, maar ook met de zonsondergang, Prachtig!). We hebben hier kunnen zien hoe de indianen leven. Hoe zij naar de kerk gaan, hoe hun poli eruit ziet en er was zelfs een schooltje aanwezig waar de kinderen naar school konden.

Tijdens een gesprek met een leerkracht heb ik heel bijzondere dingen gehoord! De leerkrachten die er werken, werken er om hoger op de ladder te komen binnen het onderwijs. Blijkbaar moet je starten in het binnenland, om later in de stad te kunnen werken, ‘ervaring opdoen’. Wat ik ook erg leuk vond om te zien, was het aantal materialen dat er waren! Zo veel! Bizar! Daarnaast zit er op die school ook een leerling met het syndroom van down. Hij wilde zo graag naar school, dat ze hem maar hebben toegelaten. Wat ik erg choquerend vond was dat er van de 150 leerlingen die er ingeschreven staan, maar 67 aanwezig zijn binnen de school, de rest zit nog in Paramaribo, of ze weten niet waar. Erg bizar…..

Daarnaast hebben we leren pijl en boog schieten, wat nog gebruikelijk is voor de Indianen. Zij leven door te jagen en hun eigen eten te verbouwen op hun kostgrondjes (akkers). Zij proberen nog te leven volgens de originele tradities, met een beetje hulp vanuit Paramaribo. Een aantal dingen, zoals kleding en benzine wordt ingevlogen, omdat die middelen gewoon nodig zijn en zij er niet aan kunnen komen.

Wat hebben veel geleerd van hun levensstijl, hun openhartigheid en alle verhalen die zijn verteld. Deze reis had ik (en ik denk ook Wouter, haha) niet willen missen!!

Dinsdag 5 december:

Vandaag hebben we een fotoshoot gedaan in originele Surinaamse klederdracht. We werden aangekleed hoe de Marrons en de creoolse vrouwen zich kleden tijdens de feestdagen. Ik kreeg een Koto aan, een ontzettend warme jurk. In de airco viel het nog mee, maar eenmaal met shoot, jeetje wat was dat warm! De druppels liepen werkelijk over mijn rug heen, ieeww, bah! Haha. De foto’s zijn prachtig geworden en wat was het een onwijs leuke ervaring!

Na de fotoshoot kregen we in het Kotomuseum informatie of de Koto Misi’s! Wat ontzetten mooi om al die jurken uitgestald te zien staan, sommige waren meer dan 200 jaar oud! Deze jurken droegen de Creoolse vrouwen na de afschaffing van de slavernij, er kwam namelijk een regel, dat de vrouwen geen bloot bovenlijf mochten hebben in de stad. Zij ontwierpen deze jurken en werden de klederdracht van de vrouw. Ze hadden veel verschillende koto’s. Feest-koto’s, huis-koto’s en werk-koto’s. Bij de koto hoort ook een hoofddeksel, de Anisa, die het humeur van de Misi of verschillende gezegdes kon uitdrukken! De meneer die de rondleiding deed in het museum kon er veel over vertellen, het was fantastisch, we hebben zoveel geleerd!

Woensdag 6 december, ging ik samen met Wouter en mijn lieve huisgenootjes ontbijten bij Zus en Zo. Dit had een droevige reden, want het was mijn afscheidsontbijt. Toch was het erg gezellig en hebben we nog heerlijk kunnen lachen samen! In de middag nam ik bij hen thuis nog afscheid met een lach en traan, wat was het een toptijd met deze meiden en die ene heer!

De laatste 2 dagen (woensdag en donderdag) besloten Wouter en ik in luxe door te brengen! We gingen slapen bij Royal Torarica, het meest luxe hotel van Paramaribo. Wat een luxe haha, fantastisch! Bij het inchecken kregen we zelfs te horen dat we een kamerupgrade hadden, we mochten in een deluxe kamer slapen! In dit hotel hebben we heerlijk genoten van de sauna en van het mooie zwembad. Daarnaast kregen we in de ochtend een heerlijk ontbijt!

En dan besef je dat de fantastische tijd in Suriname er weer op zit en dat je richting het vliegtuig moet. We hebben een goede vlucht gehad. Niet veel kunnen slapen, maar wel goed kunnen napraten over wat we allemaal hadden beleefd!. Onze vlucht eindigede nog met 3 blikseminslagen, maar we kwamen veilig aan!

Al zijn we al een weekje thuis, Welkom thuis aan ons!!

Aan iedereen die mij heeft gevolgd, bedankt voor het lezen en het eventueel reageren en mee(be)leven!!

Een dikke Surinaamse Kus en wie weet tot de volgende spannende reis die ik ga maken!

Liefs! XX