Op 'Weg naar zee' !

Hallo allemaal!!

Het duurde wel eventjes maar hier is weer een nieuwe blog. Afgelopen 2 dagen was ik een beetje ziekjes, maar nu voel ik me weer wat beter en is het weer tijd voor een leuk verhaaltje! De afgelopen dagen heb ik weer wat bijzondere, leuke, gezellige en aparte dingen meegemaakt!

Afgelopen donderdag leek het mij interessant om een hindoestaanse tempel te gaan bezoeken. Bij mij in buurt zit een heel mooie grote tempel, waarvan ik wist, dat je die van binnen kon bekijken. Ik belde en taxi en ging ernaar toe. Toen ik daar aankwam bleek hij dicht te zijn i.v.m. een renovatie. Balen! Waarschijnlijk is hij aan het einde van het jaar weer open, ik hoop dat ik er dan nog ben. De taxichauffeur had even op mij gewacht, omdat ik niet zeker wist of hij open was. Ik had nog een andere tempel doorgekregen, die echt de moeite waard zou zijn, "Weg naar zee". Dus ik vroeg of mijn chauffeur mij daarheen wilde brengen. Yes, hij wilde dat. Wat ik niet wist, was dat het nogal een endje rijden was…. Ik heb bijna 3 kwartier in de auto gezeten. Maar het was zeker de moeite waard! Wat was het hier prachtig! Het zag er apart uit, maar prachtig!

Bij aankomst zag ik al heel grote beelden, van ik denk wel 6 meter hoog. Wat ik vreemd vond was dat  er in en om de tempel allemaal huizen (uit elkaar vallend) stonden. Later hoorde ik, dat deze huizen gebouwd waren voor de bejaarden. Zij betaalden een x-bedrag per maand, om daar te kunnen wonen. Het eten en drinken en de verdere basisbehoeften werden aangeboden vanuit de tempel.

Nadat ik een half uurtje, met blote voeten, door deze bijzondere tempel had gelopen en ik had genoten van het prachtige uitzicht dat hier was, belde ik de taxi om opgehaald te worden. Jammer, er was geen enkele  taxi beschikbaar. Stond ik daar, in de middle of nowhere. Hoe moest ik nou thuis komen? Gelukkig, had ik nog een kaartje van een chauffeur, die ik altijd kon bellen. Dit deed ik en hoera, hij wilde me wel halen. Terwijl ik daar stond te wachten, at ik een melkijsje, gemaakt door een bewoner daar. Bah, wat was dit ijsje vies zeg haha. Uit respect heb ik hem wel helemaal opgegeten…

Na een half uur wachten………….

Yes de taxi is er! Ik kan naar huis! Ik stapte in de auto en wij raakten aan de praat. Nu komt het. Ik heb deze dag het meest bizarre meegemaakt tot nu toe, hier in Suriname. Mijn chauffeur gaf aan dat er in de buurt een crematie zou zijn. Waarop ik antwoordde, dat dit erg vervelend is. Toen zei hij, dit moet je als Nederlander gezien hebben. Ik wist niet wat ik hoorde en ik gaf aan, dat een beetje vreemd te vinden. Toch gaf hij aan, dat ik dit gezien moest hebben. Ik zei nou laat maar zien dan. Hij reed ernaar toe, en ik zag 3 stapels hout. Hij legde uit, dat een crematie hier, in de open lucht plaats vind, waar iedereen bij is. De kist wordt op een stapel hout gezet en na een gebed in het brand gestoken. Ik moet zeggen dat ik dit heel heftig vond om te zien. De chauffeur zei dat ik er foto’s van moest maken. Ik vond dit vreemd, maar ik heb het wel gedaan. Uit respect voor de nabestaanden en omdat ik het een beetje vreemd vind, heb ik de foto’s wel bewaard, maar niet op mijn blog geplaatst.

Voordat de dienst begon, moest ik 2 uur wachten en kon ik zien hoe de mensen zich klaarmaakten voor deze crematie. Na 5 minuten te hebben gezien hoe de daadwerkelijke crematie ging, heb ik aangegeven dat ik wel erg graag naar huis wilde. En hij reed mij naar huis.

Zaterdag heb ik wel een wat leukere activiteit gedaan! Ik ging samen met 3 vriendinnen armbandjes maken. Het geld dat wij hiervoor betaalden, gaat naar een goed doel. Degene die de workshop begeleidde, werkt voor een stichting om mensen te helpen, om te gaan werken. De armbandjes die wij hebben gemaakt, worden ook gemaakt door vrouwen uit het binnenland. Het geld dat wij betaald hebben, gaat naar deze vrouwen, zodat zij spullen kunnen kopen om meer van deze armbandjes te kunnen maken, die zij dan ook weer kunnen verkopen. Wat was dit ontzettend leuk om te doen!

Dit was het weer voor vandaag, bedankt voor het lezen!

De groetjes thuis!

En een dikke kus! Doei!

xx